حقوق در سیاست و سیاست در حقوق
چهل درس گفتار؛ درآمدی بر قانون اساسی – درس گفتار چهارم
حقوق و سیاست به عنوان پدیده‌های اجتماعی، هر دو تجلی دوگانه یک موجودیت واحد هستند.
جدای میان آنها در حقیقت امر غیر واقعی است.
ساماندهی و نظم‌بخشی روابط گوناگون فردی و اجتماعی مستلزم وجود همزمان دو موضوع است.
الف: نظام حقوقی ( قواعد و موازین )
ب: نهادسیاسی ( حکومت )
در یک برداشت حقوق علم قواعد و سیاست علم حکومت است.
تجلی حقوق درسیاست می‌تواند بسترساز انتظام سیاست در مسیر سامان‌بخشی روابط فردی و اجتماعی باشد.
گفته می‌شود که سیاست بدون حقوق یا بدون چارچوب قواعد حقوقی وجود ندارد.
حقوق از یک‌سو تعیین‌کننده حدود صلاحیت حکام و ار سوی بیان‌کننده وصف سیاسی آن است.
در مورد رابطه میان حقوق و سیاست نمی‌توان تاثیر هر یک بر دیگری را انکار کرد.
سیاست ابتکار عملی است که با قدرت اعمال می‌شود.
تجریه حکومت‌گران نشانگر آن است که هر جا قدرت متمرکز بوده است، سیاست‌گر روحیه استخدام‌گری و بهره‌کشی از افراد را در خود بیش‌تر پرورانیده است.
به درستی واضح است که پایان تمرکز و افزایش قدرت ظلم و ستم‌گری بر انسان‌هاست. بنا براین حقوق با روح و آرمان عدالت‌خواهانه و حمایت‌گرانه از حقوق و آزادی‌های اساسی و بنیادین به میدان می‌آید.
اینجاست که حاکمان خودرا به یک سلسله اصول و معیارها ملزم می‌بینند و از خودسری‌ها اجتناب می‌ورزند.
در توامیت و همراهی دولت قانونی و دولت قانون‌گزار است که مسیر برای توسعه، استقرار نظم و اجرای عدالت مساعد می‌گردد.
