رستم؛ نماد شجاعت و مقاومت در برابر متجاوزان

رُستم، فرزند زال و رودابه، نه‌تنها بزرگ‌ترین پهلوان شاهنامه، بلکه نماد جاودانگی، شجاعت و سرنوشت محتوم قهرمانان در ادبیات فارسی است. او از کودکی فراتر از زمان خود بود؛ نیرومند، خردمند و دردمند.

زندگی او میدان نبردی بی‌پایان میان وظیفه و تقدیر بود؛ گاه پیروز در جنگ، گاه مغلوب درامِ زندگی. او ایران/آریانا را از گزند دیوها و دشمنان متجاوز حفظ کرد، اما در نهایت قربانی همان تقدیری شد که بر قهرمانان سایه می‌اندازد.

رستم، اسطوره‌ای است که مرز میان انسان و افسانه را در هم می‌شکند—پهلوانی که هم حماسه می‌آفریند و هم تراژدی، و در این تناقض جاودانه می‌شود.

روی هم رفته، رستم در تار و پود فرهنگ سیاسی ما زنده است؛ چون او نماد آزادی‌خواهی، مقاومت و شجاعت در برابر متجاوزان و دشمنان است. به همین دلیل، هر کسی که شجاع و میهن‌دوست باشد و در صحنه جنگ به دشمنان پشت نکند، می‌گویند «رستم‌وار رزمید و رستم‌وار زندگی کرد».

افزون بر آن، رستم نمونه‌ای از یک انسان متعالی در اندیشه‌های عرفانی و ادبیات فارسی است. چنان‌که مولانا اصالت او را می‌ستاید و فردوسی شجاعت او را در ادبیات خود مرور می‌کند و او را در جایگاه پهلوان آرمانی می‌نگرد.

امروز رستم به منزلت صفت و فرهنگی است برای عیاران و جوانمردان؛ کسانی که به دفاع از مردم می‌ایستند و برای انسانیت و عدالت از خود ایثارگری نشان می‌دهند. همانند فرماندهان و سربازان جان‌نثار میهن ما که طی سال‌های اخیر پیوسته در خط پاسداری از عدالت و ارزش‌های انسان‌دوستانه بوده‌اند و در این راه جان خود را فدای این اصول کرده‌اند.

هر سرباز فرهنگی و میدان رزمی که برای آزادی و برابری می‌اندیشد، رستم زمانه است.