سیمای منفی زنی در شاهنامه

سودابه دختر زیبا و دل‌بند شاه هاماوران است که برای رضایت کاووس شاه ایران و برقراری صلح بین کاووس با شاه هاماوران به همسری وی برگزیده می‌شود و هرچند پدر از این پیوند خشنود نیست اما چون سودابه می‌پذیرد، او نیز مخالفتی نشان نمی‌دهد؛ اما کینۀ کاووس را به دل می گیرد. سودابه در سال‌های نخستین زندگی خود با کاووس همدم و پشتیبان اوست و هنگامی که پدرش به کینه و نیرنگی کاووس را به بند گرفتار می‌کند، در برابر او به دفاع از همسر می‌ایستد. به هر حال کاووس به یاری رستم از بند آزاد می شود و سودابه به همراه وی به ایران می آید. اما در کاخ پرشکوه کاووس، سودابه دل‌بستگی‌های گذشته را از یاد می‌برد و از آن شور و علاقه می‌افتد و روی از همسر برمی‌گرداند. سودابه به عشقی ناپاک و ممنوع آلوده می‌شود و به فرزند کاووس [که از همسر دیگر او است و نزد رستم پرورش یافته است]، سیاوش دلاور و محبوب، که چنان فرزند سودابه به شمار می‌آید، دل می‌بندد.