حق آموزش، حق توانمندساز و حقوق اساسی
چهل درس‌گفتار؛ درآمدی بر قانون اساسی – درس‌گفتار سیزدهم
درس گفتار سیزدهم از برنامه ۴۰ درس گفتار؛ در آمدی بر قانون اساسی به موضوع حق آموزش – حق توانمندساز و حقوق اساسی پرداخته است.
حق آموزش یکی از حقوق‌اساسی‌بشر است که در آموزه‌های ادیان، فرهنگ‌های جوامع، اسناد و متون حقوقی بین‌المللی و ملی مورد توجه و اهتمام ویژه است.
حق آموزش را حق توانمندساز و قابلیت می‌دانند.
این حق نه تنها تکامل شخصیت و توانمندی فرد را نتیجه دارد بلکه ابزار حیاتی‌ست برای تحقق عدالت اجتماعی، کاهش آسیب‌ها و نابرابری‌ها، توسعه پایدار، ارتقای کیفیت زندگی‌جامعه و افزایش تفاهم میان ملت‌ها.
دولت‌ها و حکومت‌های توسعه‌گرا و کارگزاران متعهد و توسعه‌‌‌اندیش الزام دارند که زیرساخت‌ها و خدمات‌آموزشی را فراهم نموده و آزادی افراد را در انتخاب نوع و محتوای آموزش تضمین نمایند. همه افراد باید فرصت برابر برای آموزش داشته باشند.
آموزش یکی از قابلیت‌های بنیادین انسانی‌ست که به رشد فردی و مشارکت‌اجتماعی کمک می‌کند.
دولت‌ها باید نظام آموزشی را به گونه‌ی طراحی و تنظیم کنند که کیفیت و اثربخشی آموزش تضمین شود. نیازهای جامعه برآورده شود و با روندهای رو به رشد جوامع همسو و همگام باشد تا مسیر توسعه و شکوفایی به درستی هموار گردد.
نصوص دینی، مقتضیات‌فرهنگی، نیازهای جوامع، محتوای متون حقوقی و اسناد معتبر بین‌المللی و حقوق‌اساسی‌کشورها تاکید دارند که آموزش یک سرمایه‌گذاری بنیادی برای آینده بهتر است و بدون آموزش دست‌یابی به صلح، عدالت، توسعه پایدار و زندگی باهمی داخلی و جهانی امکان‌پذیر نیست.
